Realita
Ajeng
Triyanti (2)
Tertatih sosok wedok iku mlaku
nang pinggir dalan, bolak-balik ngacak-ngacak rambute mbek mengerang frustasi.
Klambine acak-acakan, ketok gak semangat dino iki. “he ndeng nangndi kowe ?” kata wedok iku nang telfon
ambek menghentakkan sikile nang tanah gak sabar. Wedok iku mandek dilut sambil
ngekakno rokok e. “nang omah, lapo to mbakyu ? pean kok ketok e moreng-moreng,
ono opo toh ?” bales suara nang telepon. “rinio cepet, aku butuh duit” ambek
suara sedikit membentak. “duit? Gawe opo maneh toh ? kowe ki wes tak kek i duit
wingi saiki njaluk maneh. Ono opo se? Utangmu jek gorong lunas ta ? bojomu jek
gorong moleh ta ? “ bales suara nang telepon ambek nada penasaran. Wedok iku
menghela nafasnya, cukup lama de e meneng sambil ndelok rokok e seng karek
setengah batang, cukup lama de e nglamun sampek suara nang telpon nyadarno de
e. “Woi mbak yu, sampeyan jek nang kono ta? Hallo ?” ucap suara seng nang
telepon ambek sedikit berteriak. “oh yo, aku jek nang kene hm. Wes tah, temonono
aku saiki nang nggon biasane”, “iyo mbak, bar iki aku rono. Tak nurokno anakku
ndisik” ucap wanita ndek seberang telepon dengan nada khawatir.
“iyo, suwun banget, tak nteni.”
Ucap wanita iku seraya mematikan sambungan telepon mereka. Sambil menghela nafas
panjang wedok iku berusaha ngadek. Sikile kroso lemes ngiling opo seng terjadi
beberapa menit lalu. Tanpa sadar air mata tibo netes tekan motone, wedok iku
menghapus dengan kasar lan melanjutkan langkahe nang tempat janjian. Wedok iku mbuak sisa rokok seng karek putunge
tok, lalu njupuk rokok seng nyar maneh, dia merasa membutuhkan rokok untuk
menenangkan hatine lan pikirane seng kacau. tanpa sadar wedok iku wes sampek
nang tempat janjian, arek wedok iku mlebu nang suatu kafe.’ Tumben kafene sepi
dino iki’ pikir wanita itu. Ia langsung mengambil tempat di dekat jendela
seperti biasanya. Lalu ia memesan secangkir kopi, tak lama kemudian pesanannya
pun datang.
Ia pun langsung menyeruput alon
isi kopine, sambil nyawang keadaan ndek luar. Ia melamun lagi, kilingan karo
suamine seng kabur ninggalno hutang seng akeh, mikirno nasibe kudu piye urip
dikejar-kejar rentenir. “Woi mbak, ngelamun ae”kaget mendengar suara koncone
seng dateng, wedok iku kembali ke dunia nyata. Ia pun membalas dengan terkejut
“ lo wes teko awakmu, ndang lungguh, pesen opo ? “ tanya wedok iku sambil
nyeluk pelayan. “es teh satu mbak” jare teman wanita itu kepada pelayan yang
datang. Tak lama kemudian pesanannya pun datang. “sakjane ono opo mbak kok
sampeyan sampek nyelang duit maneh nang aku?” kata konco wanita itu penasaran
“kowe lak roh dewe, suamiku kabur mbek wedokan liyo ambek ninggalno utang seng
akeh, aku...aku butuh duit, 50jt gawe ngelunasi utang-utang iku” jare arek
wedok iku sambil sedikit erbata-bata. “ alamak mbakyu, akeh men toh duite,
yaampun bojomu iku ancen ratau diri, arek lanang ra tanggung jawab blas. Sabar
yo mbak yu sabar, tapi mbak sepurane aku gaduwe duit nek akah e semono. Aku ki
mek ibu rumah tangga biasa, gaduwe duit akeh e semono bak “ kata konco wedok
iku,ada sedikit rasa sesal di dalam hatinya, ia sedih soale raiso ngewangi
konco seng wes dianggep mbakyu ne dewe. “tapi, awakmu pasti nduwe duek kan, aku
nyeleh 5jt ae gakpopo, tak cicile ndisik, aku gak eroh kate njaluk tolong sopo
maneh, tolongono aku iki dek, aku buingung” kata wanita itu frustasi, gak sadar
air mata tibo tekan matane, ia menangis, menagisi segala hal seng kedaden nang
uripe. Betapa ia ingin menertawakan drama konyol seng nimpa muripe, ia tk
pernah menyangka bahwa suatu saat de e akan terkena hal seng koyok ngene.
Takdir bener-bener lucu pikir
wedok iku.” Enggeh mbak enggeh, cobak tak takokno mas ndisik bekne ono,
sampeyan seng sabar” kata konco wedok maeng sambil berusaha menenangkan wedok
itu. “makasih banyak yo dek makasih” kata wanita itu, “aku gak eroh maneh kudu
piye, kudu njaluk tolong nang sopo. Mek awakmu sahabatku satu-satune seng iso
tak jaluk i tolong” kata wedok iku sambil mengusap air matanya, ia berusaha
menenangkan diri. Ia mengambil nafas panjang dan menyeruput titik kopi pesenane.
“iyo mbak sama-sama, saiki sampeyan kate piye mbak?” wanita itu terdiam
mendengar perkataan kancane, ia menyadari bahwa uripe gak bakal iso podo koyok
biyen maneh, wanita iku roh. De ekudu berjuang dewe gawe uripe.
0 komentar:
Posting Komentar