Ing wétan, srengenge ora katon. Udhara isuk sing adem. Alam isih kabut embun esuk. Ana anak nunggang sepeda ing tengah dalan
sing isih sepi. Sopo arek iku? Yaiku bakul koran, jenenge Arifin.
Ing jam lima esuk, dheweke wis mlebu ing agen koran saka
sawetara penerbit. "Njupuk pira Arifin?" pitakone Bang Mamat.
"Biasane," wangsulane Arifin. Bang Mamat njupuk sawetara koran lan
majalah sing biasane digawa Arifin kanggo langganane. Yen wis rampung, Arifin
terus budal.
Arifin tindak marang pelanggan setiane. Saka omah siji nang
omah liyane. Sing Arifin bisa saben dina. Ngirimke koran kanggo menehi
pelanggan. Kabeh padha dilakoni kanthi seneng, ikhlas lan tanggung jawab.
Nalika Arifin iki mancal sepeda, dumadakan dheweke
disabetake dening benda. Bendane tas plastik ireng. Arifin dadi gemeteran. Apa
iku? dheweke mangu-mangu lan wedi amarga akhir-akhir iki kerep jeblugan bom ing
endi-endi. Arifin wedi iku bom bingkisan. Nanging ing pungkasan, dheweke nyoba
kanggo mbukak paket. Nyawang ing paket isine kothak karton.
"Wah, apa iku? '' Dheweke takon dhéwé. Arifin langsung
kabuka paket kasebut kanthi teliti. Banjur kaget, kalebu karton iku ana kalung
emas lan perhiasan liyane. "Wah, apa iki?" Dheweke takon dhéwé.
"Nggone sapa yo?" Arifin mbolak-balik liwat cincin lan kalung ing
kothak karton. dheweke kaget maneh amarga ana kertu kredit ing njerone.
"Lho ... iki diduweni dening Pak Edi. Saaken Pak Edi, ketoke
kemalingan." gumame ning ati.
Apa sing diperkirakake Arifin iku memang bener. Pak Edi wis
ngakoni kemalingan maeng wengi. Amarga maling kesusu, bungkus perhiasane rutuh.
Arifin langsung ngandani Pak Edi. Dheweke cerita punapa sing kadadeyan lan sing
ditemukake. Alangkah bungah Pak Edi amarga perhiasan bojoné wis bali. Pak Edi
ngucapke matur nuwun banget, perhiasan emas tiba marang wong sing jujur.
Sebagai rasa suwun, Pak Edi menehi modal kanggo Arifin
kanggo mbukak kios ing omah. Arifin saiki ora ana maneh mancal jajakake koran.
Dheweke mung ngenteni panuku teka toko. Minangka kanggo ngirim koran lan
majalah kanggo pelanggan, Arifin digenteni dening adhiné, kang mengkono durung
duwe kerja. Iku akhir kejujuran sing bakal nggawa rasa seneng ing dina
salanjuté.
oleh:
Alfian SW (04)
XII-IPA 5
0 komentar:
Posting Komentar