Kedadeyan Wayah Upacara
Dino senin wayah upacara,
aku lan kanca-kancaku kabeh nglakoni upacara. Aku ngadeg ing jejer kancaku sing jeneng e
Agnes lan Wanod. Aku manggoning tengah-tengah e arek loro kuwi.
Aku ana ing barisan kelas 8H amarga barisan e nurut kaliyan kelas e dewe-dewe.
Awal e
akulan kanca-kancaku kabe hnglakoni upacara kanthi tertib lan kidmat. Jebul e
wayah moco dungo ingakhi rupacara, aku duwe karep nguyoni Agnes. Jeneng e bapak e
Agnes yaiku Amin. Pas wayah e dung odiwoco, kabeh langsung nunduk nosirah e
dewe-dewe. Nanging aku malah ngomong “Amin” sing banter banget.
Gaksuwe moro-moroWanod lan kanca-kancaku kabeh nirok noaku. Dheweke yo melok ngomong
Amin sisan. Akhir e kelas ku dadi ruame dewe dibandingno karo kelas liyane. Pas
dungowesmaridiwocomoro-morokabehpodonguwasikelaskuakhir e aku, wanodlankanca-kancakelaskumeneng.
Agnes ketokbangetmenoworondokmoreng-moreng pas akulankanca-kanca podo ngomong
“Amin”. Agnes langsung ngomong “menengo a rek, ojong omong ae. Diwasi arek akeh iku
lo. Upacara kokrame ae”. Akhir e aku, lan kanca-kancaku podo meneng.
Wayah upacara
e wis mari, ana woro-woro kang katuju kanggo kabeh peserta upacara.Biasane woro-woro iku isine kanggo ngumumno prestasi
sing diraih karo murid-murid sing menang lomba.Gak disongko-songko dadakno seng ngomongana pengumuman kuwi
Bu Lilik. Bu Lilik iku wong kang teges lan disiplin banget mergo iku arek-arek wedi marang piyambak
e. Wayah iku woro-woro sing kaitan yaiku Bu lilik ngendika“kelas 8H
wedok maju mengarep kabeh”. Rasane atiku nderdek kabeh, sikil kemejer. Kanca-kancaku kabeh podo nyalahn oakulanWanod.
Wanod yo melok nyalah no aku amarga dheweke mung niru-niru aku. Dadine aku lan kanca-kancaku podo salah-salahan kabeh.
Aku yo ngroso salah, wong ancen aku seng ngawali kedaden iku kabeh. Akhir e
aku karo kanca-kancaku maju ing ngarep podium. Rasane isin banget diwasi karo kabeh peserta upacara
sing nang njerone ana kumpulan guru-guru lan arek-arek mulai tekok kelas 7 nganti kelas
9. Aku orang gumun menawa dihukum amarga ancen aku salah. Sing kudune upacara iku tertib lan khidmat nang ing aku lan kanca-kancaku malah rame dewe.
Wayah maju ing ngarepe arek akeh,
aku ngroso isin banget. Raiku langsung ketok abang ga ra-gara ngempet isin karo ngempet ngguyu.
Aku lan kanca-kancaku dihukum ngomong istighfar nganti 30
menit kaliyan tangane diunggahno menduwur kudu mbentuk sudut 90 derajat. Pas
wayah woro-woro wis rampung, Bu lilik murugi kita sedaya lajeng Bu Lilik banjur ngendika
“Istighfar e diterusno ing ngarep e ruang guru ae”.
Aku lan kanca-kancaku langsung ngetutno Bu Lilik ingkang nembe mlampah.
Saktekone nang ngarepe ruang guru, Bu lili kngendika menawi istighfar e dipun tambah
15 menit maleh. Lak wes mari,oleh mbalek nang kelas. Mari ngomong ngunu iku wong e
banjur ngaleh. Kenek omongan koyok ngunu iku aku lan kanca-kancaku podosambatan yen
tangane wis podo kemeng kabeh.Aku duwe niatan pengen nglurusno tanganku sedilut ben
ora kemeng, gak sengojo pas
nglurusno tangan iku mau sirahku madep menduwur dadakno nang duwur iku akeh kakak kelas sing
lagi leyeh-leyeh. Dhewek e leyeh-leyeh ing perpustakaan. Lah perpustakaan iku panggon
e enek ing nduwur e ruang guru pas. Pas aku madep ing arah e
kakak kelas moro-moro kabeh podo sanjang “Astaghfirullahhaladzim” banjurng guyu.
Aku ngroso yen kakak kelas iku ngguyu amarga aku dihukum. Nanging aku meneng ae
amarga ancen aku salah.Banjur aku nerusno istighfarku.
Wayah istighfar iku mau
Agnes moro-moro ngomong ngene “rek-rek aku sing
dilok no nanging aku kok yo melok dihukum”.Aku lan kanca-kancaku ngroso bersalah marang
Agnes. Sak wise 15 menit oleh e istighfar, aku lan kanca-kancaku njaluk sepuro marang
Agnes. Kita sedaya podo rangkulan bareng. Kabeh podo nangis lan ngakoni kesalahan e.
Agnes wis iso nrimakno lan nyepuro. Akhir e kitase daya wis podo apikan lan langsung mbalek ing kelas.
0 komentar:
Posting Komentar