Elo Mripat Kanggo Ibu
Dening : Nur Aini
Aini yaiku celok-celokkanku ing
sajroning keluarga. Aku anak pertama saka rong dulur, adik ku isih lungguh ing
kelas 3 Sekolah Dasar, Putra jenenge. Aku terlahir saka keluarga sing sederhana
bapak ku mung kerja dadi PNS lan ibuku ibu rumah tangga.
Isuk kang cerah iki, aku wes salin
seragam SMA lan cepak-cepak kanggo budhal sekolah, ibu ku wes bengok-bengok
supaya aku cepet-cepet metu saka kamar lan nuju ing panggonan mangan.
Ibu
: “An..An...ayo cepetan nek cepak-cepak e, iki o panganan e selak adem”
Aku: “ Enggeh buk, ken sek sekedap
male niki sampun rampung” karo mudun saka
tangga.
Ibu
:” Wes ayo ndang di pangan iki!”
Aku:”Sampun buk kulo tindhak riyen”
karo nyalim i tangan ibu.
Matahari saya suwi saya mlaku ing
tengah-tengah langit, ditandai karo cuaca e seng panas. Sawise aku muleh saka
sekolah aku langsung diampiri karo ayah, lan ayah ngejak aku lungguh.
Ayah :” An engkok bengi ayah arep
ngomong sesuatu sing penting, ayah ngarep
awakmu teko ing ruang keluarga sawise sholat
isya’! “
Aku :” Enggeh
yah, engken kulo dhateng ing ruang keluarga, wonten napa to asli e
yah?”
Ayah :” Wes teko o ae”
Rasa e atiku ora penak, mboh kenek
opo, rasane arep enek kedadeyan sing ora apik, Weslah mikir sing positif ae.
Sawise isya’ aku langsung nuju ing ruang keluarga, sesuai karo perintahe ayah
ku maeng awan. Atiku berdebar gak karuan, rasa kawatir mulai enek, gak ngerti
iki awal e saka endi. Ayah wis lungguh ing kursi karo ibu, aku langsung lungguh
jejer ibu, suasana sempet hening lan ora ono siji ae kata-kata kang muncul saka
lambene ayah, ibu, utawa aku. Atiku tambah gak karuan, kaya-kaya enek sesuatu
sing elek. Akhir e ayah ngawali omongan lan mecah suasana hening kumaeng.
Ayah :”
Assalamualaikum Wr.Wb. Ayah ngumpulno keluarga iki amarga ayah arep
ngomongno hal sing penting”
Aku :”
Wonten napa yah?”
Ayah :”
Ayah ambek ibu wes sepakat lan musyawarah nek ayah arep rabi mane”
Tanpa ucap lan kata aku langsung
meneng cep ora bisa lapo-lapo, aku langsung nyawang wajah e ibuku. Sawise aku
nyawang, rasa ne atiku ora terima lan berontak.
Aku :”
sampek kapan pun aku gak bakal gelem duwe ibu tiri, ayah iku jahat, ayah
ora ngerti perasaan e ibu, lan aku ora
bakal ngormati ibu tiri ku sing anyar,
iling kata-kata ku iku”
Ayah : Plak.....Plak, tanpa sadar ayah nampar wajah ku.
Ibu :”
Uwes An..gak usah mikirno ibu, ibu ora popo, ibu wes setuju karo rencana
ayah
sing arep rabi mane, ibu ikhlas, sing penting ayah bahagia”mripat e
uwes mrabak ngempet nangis.
Aku :”
tapi kan gak koyok niki to bu, gak kudu nerima keputusan iki”
Aku langsung mlayu ing kamar lan
ngunci kamar, aku nangis ora mandhek-mandhek. Aku ngerti saiki sebab e ibu nek
bengi mesti nangis, aku nggelek ngonangi ibu pas sholat bengi karo netesno elo
mripat kang akeh banget, ternyata iki sebab e. Ibu ora tau gelem cerita neng
aku apa seng terjadi. Karo ngusap elo tangisan ku aku nemoni ibu neng kamar.
Aku :”Assalamualaikum”
karo ngetok lawang.
Ibu :”
Walaikumsalam, Ani, masuk nank!” karo ngusapi mripat e.
Aku :”Bu,
menopo panjenengan nerima keputusan nipun ayah niki? Panjengan
mboten mikiraken perasaan ibu nopo?mboten
mikiraken perasaan kulo?
Mboten mikiraken perasaan putra? Bu jawab!”
nada kesel.
Ibu :”Nak..ibu
wes ikhlas karo keputusan ayah mu, ibu sanggup ngelakoni iki
insyaallah ibu bahagia nak...gak usah
mikirno perasaan ibumu iki!”karo
ngerangkol aku.
Aini :”
Ibu niki mboten garwa ne nabi bu, seng saget di madu, pokok e kulo
mboten setuju kale keputusan iki titik!”
Sesok e aku putus no kabur saka
omah, aku ora setuju karo keputusan iki, aku gak tego ndelok ibu nangis terus
amarga kelakuan e ayah, lan aku gawe surat sing tak ndeleh ing dhuwur e kasur.
Ibu :”An...Ani..,
ayo tangi nak wes awan sekolah, An...”
Bukak lawang kamar.
“An...”
Moco surat sing tak ndeleh ing dhuwur
kamar.
Assalamualaikum
Wr Wb
Ibu
sakderenge kulo nyuwun ngamputen sing katah, amargi kulo minggat saka omah. Ibu
kulo mboten saget nerima keputasan niki, kulo mboten saget mirsani ibu nangis
terus lan kudu sak atap kale garwa ne
ayah sing enyar, kulo mboten saget bu. Kulo mboten mbalik ing griya sawise kulo
mbeto cincin emas lan setunggal permata kangge ibu. Kulo pamit riyen bu. Salam
kangge Putra.
Wassalamualaikum
Wr Wb
Aini
Sawise moco surat iku ibu langsung nangis lan ngomong neng ayah nek aku
minggat saka omah.
Neng panggonan liya, aku terus
mlaku, mlaku, lan terus mlaku tanpa tujuan. Dino iku tambah peteng akhir e aku
leren ing majid sing ana neng pinggir dalan, tanpa mikir suwi aku jukuk banyu
wudhu kanggo sholat magrib, sawise solat magrib aku leren dilut ing plesteran e
majid. Aku bingung aku arep panggon neng endi maringunu, aku cuma gawa klambi 4
stel lan dhuwit satus ew, iku gak bakal cukup gawe urip sakminggu. Mara-mara
anak wong lanang tuwo ngampiri aku.
Wong tuwo lanang :” Nduk, sampeyan saka endi?” karo njawil
pundak ku.
Aku :”
Kulo minggat pak saking griya kulo”
Wong two lanang :” Loh kok minggat?sampeyan gak mesakno
wong tua
sampeyan ta?”
Aku :”
Mboten pak”
Wong tuwo lanang : “ Lah kenek opo nduk?”’
Aku :
Nyeritakno kabeh kedadeyan.
Wong tuwo lanang : ”Yowes nduk smapeyan oleh nginep neng
omah ku bengi iki”
Aku :
“Matur suwun pak”
Akhire aku oleh panggonan turu bengi
iku, wong tuwo lanang iku apik banget neng aku, gelem nolong aku.
Sesuk e aku mlaku-mlaku neng dalan,
gak sengojo aku nabrak arek wedok. Saka tabrak an iku akhir e aku kenalan karo
arek wedok iku lan dadi kanca akrabku. Arek iku jenenge Galuh, aku ditawani urip
bareng neng kos-kos ane selama aku iso nepati janji ku marang ibuku. Akhrie aku
urip bareng karo de e neng kos-kosane, aku karo galuh wes kayak dulur dewe.
Gak krasa duwek ku wes karek 10ewu,
aku bingung arep entok duwek tekan endi, aku gorong entok kerja. Akhri e aku
duwe ide, aku golek kain-kain bekas ing penjahit lan aku gawe klambi badut saka
kain-kain bekas ku maeng. Galuh tak jak kerja dadi badut ing taman, dino
pertama ku kerja dadi badut lumayan apik, duwek hasil kerja kumaeng iso tak
sisino separuh kanggo nukok no ibu cincin emas separuhne tak gawe urip. Kerja
an iki tak lakoni nganti ikhlas suwi-suwi duwek ku wes ngumpul akeh lan iso
digawe tuku cincin emas gawe ibu. Siji janji ku marang ibu wes tak tepati
kurang siji mane.
Salasawijineng dino aku karo galuh
entok job-job an dadi badut neng acara ulang tahun. Pas aku karo galuh teka
neng omah seng duwe acara ulang tahun, sikilku langsung kaku lan ora bisa
mlaku, lambe ku meneng cep, atiku berdebar gak karuan, ora salah iki omah e
wong tuwo ku lan seng ulang tahun iki adiku. Gurung melbu omah aku wes netesno
elo akeh banget, gak mungkin aku moro-moro batalno, aku yo mikir no galuh, aku
gak oleh egois, akhir e aku melbu ing jero omah iku. Aku ndelok kabeh keluarga
ku enek ayah, ibu, lan putra. Kabeh wong podo bahagia, nanging aku ora ketemu
karo bojo ne ayah seng anyar. Sawise acara aku lungguh-lungguh ing mester
pawon, moro-moro enek wong wedok tuwo neng pawon jukuk panganan, pas tak ndelok
tibak ne ibu ku, rasa ne aku pingin mlayu terus ngerangkul ibu ku, wes 3 taun
aku ora ketemu ibu, tapi aku iling karo janji ku, aku gak bakal ketemu nek aku
gorong gowo muleh cincin emas karo permata, aku kudu sabar lan sabar. Nanging
aku ora bisa nahan, aku keblablasen nangis lan ibu moro-moro nyidek i aku.
Ibu :
“ Mbak wonten nopo kok sampeyan nangis?”
Aku :
Aku langsung ngerangkul ibu “ ibu, aku kangen ibu, niki kulo Ani bu”
Ibu :
“ Ani, iki temenan Ani ta?”
Aku :
“Enggeh bu, niki kulo”
Ibu :
“ Neng endi ae to nduk selama iki kowe, aku saben bengi mesti nangis
nggoleki kowe nduk, ayo nduk balik neng
omah yo, ngesakno adik mu”
nangis gak karuan.
Aku :
“ Mboten bu, kulo mboten mbalek ten mriki sakderenge kulo nepati janji
kulo marang panjenengan”
ibu :
“ Janji opo se nduk, ibu gak kepingin kabeh iku nduk, ibu cuma pingin
sampeyan mbalek mene neng omah, uwes iku
tok”
Aku
: “Kulo tetep kale pendirian kulo”
Aku langsung mlayu moleh, galuh yo
nututi aku. Semenjak kedadeyan iku aku rasa ne kayak wes gak berharga mane.
Salasawijineng dino pas aku kerja
moro-moro telfon ku muni, ana kabar lanek galuh melbu rumah sakit gara-gara
overdosis narkoba lan saiki keadaane kritis. Aku gak yangka lanek galuh iku
pengguna narkoba, selama iki galuh ora tau cerita, lan kelakuane yo apik-apik
ae, gak nduduno nek galuh pengguna narkoba. Gak mikir suwi aku langsung neng
rumah sakit marani galuh, ternyata aku telat nyawane galuh wes gak ketulung.
Rasa ne atiku sedih lan nangis gak mandhek-mandhek kelangan konco akrab ku seng
wes kaya dulur dewe. Saiki aku urep dewe an neng kos-kosane galuh, ora ono sing
ngancani aku mane.
Salasawijineng dino pas aku moleh
kerja moro-moro aku ketemu wong lanang enom seng nabrak sepeda ongkel ku, aku
moreng-moreng neng wong lanang iku lan njalok ganti rugi. Mene ne wong seng
nabrak sepeda ongkel ngenteni aku neng taman panggonan aku kerja dadi badut,
wong lanang iku gowo sepeda ongkel anyar lan njalok sepuro neng aku, akhir e
aku kenalan karo wong lanang iku, wong iku jenenge refo.
Persahabatan ku karo refo saya suwi
saya cidek, dina minggu esuk refo ngejak aku ketemuan ing taman biasane, rasa
ne ati ku seneng banget nek ketemu de e. Sawise lungguh jejer moro-moro de e
ngungkapno perasaane nek de e trisno marang aku, akhir e aku karo refo resmi
jadian. Mungkin iki takdir e tuhan gawe aku, sawise aku kelangan galuh aku di
temokno karo wong seng bener-bener sayang lan iso jogo aku.
Ora kerasa
duwek celengan ku seng gawe nukok no ibu permata uwes cukup, aku ngejak refo
neng toko perhisaan gawe ngeterno aku tuku permata, nanging neng tengah-tengah
dalan nuju toko perhiasaan refo ketabrak montor lan kondisi ne kritis. Gak
kusuwen langsung digowo neng rumah sakit, duwek seng asli e ape digawe tuku
permata ku maeng tak gunakno gawe biaya opersi e refo. Aku kawatir banget, aku
terus dungo marang gusti ben refo selamet saka operasi e, wes cukup aku
kelangena wong seng tak sayang, aku gak gelem kelangan mane. Moro-moro dokter
metu saka ruang opersi.
Dokter : “Pasien
butuh jantung secepet e, soal e jantung pasien ngalami
kebocoran, cepet nggolek pendonor jantung kanggo pasien”
Aku : “
Kulo mawon, kulo siap ndonor no jantung kulo”
Dokter: “ Yowes saiki melok aku, sak durunge di
donorno jantung mu kudu di cek sek
cocok opo ora”
akhir e jantung ku di cek karo dokter, tibak ne
cocok karo jantung e refo. Dokter langsung ngelakokno opersi jantung. Nanging
Gusti ndhuweni kenhendak liyo, aku karo refo ora selamet saka operasi iku. Aku
wes bangga karo awaku dhewe meskipun aku gorong iso nepati siji janjiku marang
ibuku.
0 komentar:
Posting Komentar